gwennder

Breton

Étymologie

(1499)[1][2] Dérivé de gwenn blanc »), avec le suffixe -der.

Nom commun

Mutation Singulier Pluriel
Non muté gwennder gwennderioù
Adoucissante wennder wennderioù
Durcissante kwennder kwennderioù

gwennder \ˈɡwɛn.dɛr\ \ˈɡɥɛn.dɛr\ masculin

  1. Blancheur.
    • Ha prederiañ a reas a-zivout duder ar vran, gwennder an ercʼh ha ruzder ar gwad, ha soñjal e oa an tri-se war ar wreg a gare-eñ ar muiañ.  (Ar Mabinogion, traduit par Abeozen, Mouladurioù Hor Yezh, 1991, page 225)
      Et il médita au sujet de la noirceur du corbeau, la blancheur de la neige et la rougeur du sang, et pensa que ces trois-là étaient sur la femme qu’il aimait le plus.
    • A-raok distreiñ d’ ho Pro, sellit mat ouzh ar maen-se. Ha merzit an takennoù a weler war e wennder.  (Reun Menez-Keldreg, Ar Menez Maen-Gwenn, in Al Liamm, no 90, janvier-février 1962, page 17)
      Avant de retourner dans votre Pays, observez cette pierre. Et remarquez les gouttes que l’on voit sur sa blancheur.

Synonymes

  • gwennded

Références

  1. Martial Ménard, Devri : Le dictionnaire diachronique du breton, 2018 → consulter cet ouvrage
  2. Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.