ièntu

Salentin

Étymologie

Du latin ventus.

Nom commun

ièntu \ˈjɛn.t̪ʊ\ masculin

  1. (Brindisien), (Leccese), (Salentin méridional) Vent.

Notes

Portée dialectale :

  • Brindisien : ce mot est attesté à Avetrana, Francavilla Fontana, Latiano, Mandurie, Mesagne, Sava.
  • Leccese : ce mot est attesté à Lecce, Nardò, San Cesario di Lecce, Squinzano.
  • Salentin méridional : ce mot est attesté à Gallipoli, Otrante, Ruffano, Scorrano, Tricase.

Variantes orthographiques

Références

  • Gerhard Rohlfs, Vocabulario dei dialetti salentini (Terra d'Otranto), Mario Congedo Editore, Galatina, 2007
  • Giuseppe Presicce, Il dialetto salentino come si parla a Scorrano, 2011
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.