impuls

Voir aussi : Impuls

Catalan

Étymologie

Du latin impulsus.

Nom commun

Singulier Pluriel
impuls
\Prononciation ?\
impulsos
\Prononciation ?\

impuls masculin

  1. Impulsion, incitation.

Prononciation

Néerlandais

Étymologie

Du latin impulsus.

Nom commun

impuls \Prononciation ?\ masculin

  1. Impulsion, incitation, stimulant.
    • een nieuwe impuls krijgen.
      recevoir un coup de fouet
    • hij handelde in een impuls
      il a agi impulsivement
    • onder de impuls van
      sous le coup de
    • een impuls geven / een aanzet geven
      donner une impulsion à

Synonymes

Dérivés

  • bestedingsimpuls
  • decentralisatie-impuls
  • driftimpuls
  • dwangimpuls
  • groei-impuls, handelingsimpuls
  • impulsaankoop
  • impulsartikel
  • impulsbeheersing
  • impulsboek
  • impulsdouche
  • impulsenreeks
  • impulsfactor
  • impulsgedrag
  • impulsgever
  • impulsgolf
  • impulsherhalingsfrequentie
  • impulsief
  • impulsijs
  • impulslengte
  • impulsmoment
  • impulsprijs
  • impulsrepetitie
  • impulsschoep
  • impulsturbine
  • impulsverkoop
  • impulszone
  • kwaliteitsimpuls
  • stuurimpuls
  • zendimpuls
  • zenuwimpuls

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 98,2 % des Flamands,
  • 99,3 % des Néerlandais.

Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]


Suédois

Étymologie

Du latin impulsus.

Nom commun

Commun Indéfini Défini
Singulier impuls impulsen
Pluriel impulser impulserna

impuls \Prononciation ?\ commun

  1. (Physique) Impulsion.
  2. Impulsion.

Dérivés

Apparentés étymologiques

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.