inconcinnus
Latin
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | inconcinnus | inconcinnă | inconcinnum | inconcinnī | inconcinnae | inconcinnă |
Vocatif | inconcinne | inconcinnă | inconcinnum | inconcinnī | inconcinnae | inconcinnă |
Accusatif | inconcinnum | inconcinnăm | inconcinnum | inconcinnōs | inconcinnās | inconcinnă |
Génitif | inconcinnī | inconcinnae | inconcinnī | inconcinnōrŭm | inconcinnārŭm | inconcinnōrŭm |
Datif | inconcinnō | inconcinnae | inconcinnō | inconcinnīs | inconcinnīs | inconcinnīs |
Ablatif | inconcinnō | inconcinnā | inconcinnō | inconcinnīs | inconcinnīs | inconcinnīs |
inconcinnus
Dérivés
- inconcinne (« maladroitement »)
- inconcinnitas (« asymétrie ; maladresse »)
- inconcinniter (« maladroitement »)
Prononciation
- \in.konˈkin.nus\, [ɪŋkɔŋˈkɪnːʊs̠] (Classique)
- \in.konˈt͡ʃin.nus\, [iŋkon̠ʲˈt͡ʃinːus] (Ecclésiastique)
Références
- « inconcinnus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.