incubitus

Latin

Étymologie

Déverbal de incubo, dérivé de incubitum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif incubitus incubitūs
Vocatif incubitus incubitūs
Accusatif incubitum incubitūs
Génitif incubitūs incubituum
Datif incubitūi
ou incubitū
incubitibus
Ablatif incubitū incubitibus

incubitus \Prononciation ?\ masculin

  1. Position de celui qui se couche sur.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
  2. Incubation
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif incubitus incubită incubitum incubitī incubitae incubită
Vocatif incubite incubită incubitum incubitī incubitae incubită
Accusatif incubitum incubităm incubitum incubitōs incubitās incubită
Génitif incubitī incubitae incubitī incubitōrŭm incubitārŭm incubitōrŭm
Datif incubitō incubitae incubitō incubitīs incubitīs incubitīs
Ablatif incubitō incubitā incubitō incubitīs incubitīs incubitīs

incubitus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de incubo.

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.