insidiator
Latin
Étymologie
- Dérivé de insidiatum (« piéger »), avec le suffixe -tor.
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | insidiator | insidiatorēs |
Vocatif | insidiator | insidiatorēs |
Accusatif | insidiatorem | insidiatorēs |
Génitif | insidiatoris | insidiatorum |
Datif | insidiatorī | insidiatoribus |
Ablatif | insidiatorĕ | insidiatoribus |
insidiator \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : insidiatrix)
Dérivés dans d’autres langues
- Français : insidiateur
Références
- « insidiator », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.