institutio

Ancien occitan

Cette entrée est considérée comme une ébauche à compléter en ancien occitan. Si vous possédez quelques connaissances sur le sujet, vous pouvez les partager en modifiant dès à présent cette page (en cliquant sur le lien « modifier le wikicode »).

Étymologie

Du latin institutio.

Nom commun

institutio féminin

  1. Institution, formation, origine.

Variantes

Références

  • François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage

Latin

Étymologie

Dérivé de institutus, avec le suffixe -io.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif institutio institutionēs
Vocatif institutio institutionēs
Accusatif institutionem institutionēs
Génitif institutionis institutionum
Datif institutionī institutionibus
Ablatif institutionĕ institutionibus

institutio \Prononciation ?\ féminin

  1. Institution.
    • Si communitati christianae significare cupimus quinque praecipua tempora — mysteria videlicet luminosa — huius vitae Christi intervalli, designari apte credimus haec: [...] 5. in Eucharistiae institutione, quae nempe sacramentalis est paschalis mysterii declaratio.  (Rosarium Virginis Mariae, Ioannis Paulis PP. II Summi Pontificis, Epistula apostolica (lettre apostolique))
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Dérivés dans d’autres langues

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.