insubstantialis

Latin

Étymologie

(Latin médiéval) Dérivé de substantialis, avec le préfixe in-.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif insubstantialis insubstantialis insubstantiale insubstantiales insubstantiales insubstantialia
Vocatif insubstantialis insubstantialis insubstantiale insubstantiales insubstantiales insubstantialia
Accusatif insubstantialem insubstantialem insubstantiale insubstantiales insubstantiales insubstantialia
Génitif insubstantialis insubstantialis insubstantialis insubstantialium insubstantialium insubstantialium
Datif insubstantiali insubstantiali insubstantiali insubstantialibus insubstantialibus insubstantialibus
Ablatif insubstantiali insubstantiali insubstantiali insubstantialibus insubstantialibus insubstantialibus

insubstantialis \Prononciation ?\

  1. Insubstantiel.
    • Etenim vere substantia, subjectum quiddam est. Quod autem subjectum est, simplex non est... Sed enim simplum est Deus. Insubstantialis ergo Deus. Si autem Insubstantialis, nullum ergo Consubstantiale a Deo est.  (Du Cange)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Synonymes

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.