interpretor

Latin

Étymologie

Dénominal de interpres intermédiaire »). Avec tmèse : inter quaecumque pretantur.  (Lucr. 4, 832)

Verbe

interpretor, infinitif : interpretārī, parfait : interpretātus sum \Prononciation ?\ transitif (voir la conjugaison)

  1. Interpréter, expliquer.
    • tuae memoriae interpretari me aequom censes.  (Plaute, Ep. 4, 1, 29)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
    • nec quidquam aliud est philosophia, si interpretari velis, quam studium sapientiae.  (Cicéron, Off. 2, 2, 5)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.

Synonymes

Dérivés

  • ininterpretātus inexpliqué »)
  • interpretābilis explicable »)
    • ininterpretābilis inexplicable »)
  • interpretamentum objet d'interprétation »)
  • interpretatio interprétation, explication »)
  • interpretatiuncula petite interprétation »)
  • interpretator, interpretatrix interprète »)
  • interpretatorius propre à expliquer »)

Dérivés dans d’autres langues

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.