judicium

Latin

Étymologie

Dérivé de judico juger, dire le droit »), avec le suffixe -ium ; → voir praejudicium.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif judicium judicia
Vocatif judicium judicia
Accusatif judicium judicia
Génitif judiciī judiciōrum
Datif judiciō judiciīs
Ablatif judiciō judiciīs

judicium \juˈdi.kjum\ neutre

  1. Action judiciaire, procès
    • judicium inter sicarios de aliqua re
      action judiciaire contre des meurtriers au sujet de.
  2. Jugement, sentence, décision, arrêt.
    • dum civitas erit, judicia fient  (Cicéron, Plaidoyer pour Sextus Roscius d'Amérie)
      tant que Rome vivra, les jugements s'exerceront.
  3. Jugement, opinion.
  4. Jugement, discernement, goût, faculté de juger.

Variantes

Dérivés

Dérivés dans d’autres langues

Forme de nom commun

judicium \juˈdi.kjum\ neutre

  1. Génitif pluriel de judex.

Références

Néerlandais

Étymologie

Du latin judicium.

Nom commun

judicium \Prononciation ?\

  1. Sentence, verdict.

Synonymes

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 39,8 % des Flamands,
  • 38,5 % des Néerlandais.

Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.