kanti

Espéranto

Étymologie

(Date à préciser) Composé de la racine kant (« chanter ») et de la finale -i (verbe)
Racine issue de l’italien canto et du latin cantus[1].

Verbe

Voir la conjugaison du verbe kanti
Infinitif kanti

kanti \ˈkan.ti\ transitif · mot-racine UV

  1. Chanter, produire avec la voix une suite de sons variés, selon les règles de la musique.
    • Ni aŭdis ŝin kantantan.  (Louis de Beaufront, Commentaire sur la grammaire de la Langue Internationale "Esperanto", 1900)
      Nous l’avons entendue chanter.
  2. Chanter, en parlant d’un oiseau.
    • La suno lumis, kaj la birdoj kantis, kaj la konfirmitoj kunkantis kaj tenis sin reciproke je la manoj.  (L. L. Zamenhof, Fabeloj de Andersen 2, 1916)
      Le soleil brillait, et les oiseaux chantaient, et les fiancés chantaient ensemble et se tenaient l’un l’autre par la main.
  3. (Sens figuré) Raconter, chanter.
    • Tiu ĉi romanco, mi ĝin aŭdis kantatan.  (Louis de Beaufront, Commentaire sur la grammaire de la Langue Internationale "Esperanto", 1900)
      Cette romance, je l’ai entendu chanter.

Dérivés

Académiques :

Autres;

Prononciation

Voir aussi

  • kanto sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto) 

Bibliographie

Haoussa

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

kanti \Prononciation ?\ masculin (pluriel : kantuna)

  1. Boutique, magasin.
  1. Andras Rajki, Etymological Dictionary of the Esperanto Language, 2006 (lire en ligne)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.