kempenn
Breton
Étymologie
Adjectif
Mutation | Forme |
---|---|
Non muté | kempenn |
Adoucissante | gempenn |
Nature | Forme |
---|---|
Positif | kempenn |
Comparatif | kempennocʼh |
Superlatif | kempennañ |
Exclamatif | kempennat |
kempenn \ˈkɛm.pɛn\
- Ordonné, rangé, soigné.
- (Par extension) propre.
Nom commun
Mutation | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Non muté | kempenn | kempennoù |
Adoucissante | gempenn | gempennoù |
Spirante | cʼhempenn | cʼhempennoù |
kempenn \ˈkɛm.pɛn\ masculin
Verbe
Mutation | Infinitif |
---|---|
Non muté | kempenn |
Adoucissante | gempenn |
Spirante | cʼhempenn |
kempenn \ˈkɛm.pɛn\ transitif direct (voir la conjugaison), base verbale kempenn- (pronominal : en em gempenn)
Dérivés
- digempenn
- kempennadur
- kempennadurezh
- kempennded
- kempenner
- kempennerezh
- kempennidigezh
Références
- Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.