kleizhenn
Breton
Étymologie
- Dérivé de kleizh, avec le suffixe -enn.
Nom commun
Mutation | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Non muté | kleizhenn | kleizhennoù |
Adoucissante | gleizhenn | gleizhennoù |
Spirante | cʼhleizhenn | cʼhleizhennoù |
kleizhenn \ˈklɛj.zɛn\ féminin
- Cicatrice.
E korn va cʼhalon zo ur gleizenn
— (Anjela Duval, Karantez-vro, in Oberenn glok, Mignoned Anjela & alii, 2000, page 207)
’Baoe va yaouankiz he dougan
Rak siwazh, an hini a garen
Na gare ket ’r pezh a garan
[...] !- Au coin de mon cœur il y a une cicatrice
Je la porte depuis ma jeunesse
Car hélas, celui que j’aimais
N’aimait pas ce que j’aime
[...] !
- Au coin de mon cœur il y a une cicatrice
Dérivés
- kleizhennañ ou kleizhenniñ
- kleizhenneg
- kleizhennek
- kleizhennerezh
- kleizhennet
- kleizhennus
Références
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 253a
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.