klimmen

Allemand

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe

Mode ou
temps
Personne Forme
Présent 1re du sing. ich klimme
2e du sing. du klimmst
3e du sing. er klimmt
Prétérit 1re du sing. ich klomm
klimmte
Subjonctif II 1re du sing. ich klömme
klimmte
Impératif 2e du sing. klimm
klimme!
2e du plur. klimmt!
Participe passé geklommen
geklimmt
Auxiliaire sein
voir conjugaison allemande

klimmen \ˈklɪmən\ (voir la conjugaison)

  1. Grimper.

Prononciation

Néerlandais

Étymologie

A rapprocher de l'anglais climb, de même sens.

Verbe

Présent Prétérit
ik klim klom
jij klimt
hij, zij, het klimt
wij klimmen klommen
jullie klimmen
zij klimmen
u klimt klom
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben klimmend geklommen

klimmen \klɪ.mə:\

  1. Grimper.

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 100,0 % des Flamands,
  • 100,0 % des Néerlandais.

Prononciation

  • (Région à préciser) : écouter « klimmen [klɪ.mə:] »
  • Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « klimmen [Prononciation ?] »

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.