klorhidrat

Breton

Étymologie

Composé de klor et de hidrat.

Nom commun

Mutation Singulier Pluriel
Non muté klorhidrat klorhidratoù
Adoucissante glorhidrat glorhidratoù
Spirante cʼhlorhidrat cʼhlorhidratoù

klorhidrat \kloˈri.drat\ masculin

  1. (Chimie) Chlorhydrate.

Vocabulaire apparenté par le sens

Références

  • Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 248a

Slovène

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

Cas Singulier Duel Pluriel
Nominatif klorhidrat klorhidrata klorhidrati
Accusatif klorhidrat klorhidrata klorhidrate
Génitif klorhidrata klorhidratov klorhidratov
Datif klorhidratu klorhidratoma klorhidratom
Instrumental klorhidratom klorhidratoma klorhidrati
Locatif klorhidratu klorhidratih klorhidratih

klorhidrat \Prononciation ?\ masculin inanimé

  1. (Chimie) Chlorhydrate.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.