kořen

Voir aussi : Koren, koren

Tchèque

Étymologie

Du vieux slave корєнь, koreni ; plus avant, apparenté à keř arbuste »), kůra (« écorce »).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif kořen kořeny
Génitif kořenu kořenů
Datif kořenu kořenům
Accusatif kořen kořeny
Vocatif kořene kořeny
Locatif kořenu kořenech
Instrumental kořenem kořeny

kořen \Prononciation ?\ masculin inanimé

  1. (Botanique) Racine.
    • Na kořenech některých rostlin (motýlokvěté, olše, cykasy, rakytník řešetlákový, voskovník obecný, aj.) najdeme hlízovité a korálovité výrůstky, pravidelně vytvářené bakteriemi.  (Wikipedie)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
  2. (Linguistique) Radical.

Variantes

Cas Singulier
Nominatif kořen
Génitif kořene
Datif kořeni
Accusatif kořen
Vocatif kořeni
Locatif kořeni
Instrumental kořenem
Le singulier adopte aussi la déclinaison masculine molle.

Dérivés

Forme de verbe

Masculin Féminin Neutre
animé inanimé
Singulier kořen kořen kořena kořeno
Pluriel kořeni kořeny kořeny kořena

kořen \Prononciation ?\

  1. Participe passif masculin singulier de kořit.

Prononciation

Voir aussi

  • kořen sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque) 

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.