kouign-amann

Voir aussi : kouign amann

Français

Étymologie

(Date à préciser) Du breton kouign-amann. Le gâteau et le mot seraient une invention du boulanger Yves-René Scordia vers 1860.

Nom commun

SingulierPluriel
kouign-amann kouign-amanns
\kwi.ɲa.man\
ou \kwi.ɲa.mɑ̃n\

kouign-amann \kwi.ɲa.man\ ou \kwi.ɲa.mɑ̃n\ masculin

  1. (Pâtisserie) Gâteau, spécialité régionale de Douarnenez en Bretagne.
    • Les bretons ont leur « krampouezh », les crêpes à la farine de sarrasin, leur farz et leur kouign-amann avec le cidre et le chouchen au goût de ruche pour faire descendre.  (Alain Aucouturier, Aux innocents, les mains pleines, Éditions de Borée, 1999)

Variantes orthographiques

Traductions

Prononciation

Voir aussi

Breton

Étymologie

(1906)[1] Composé de kouign gâteau ») et amann beurre »).

Nom commun

Mutation Singulier Pluriel
Non muté kouign-amann kouignoù-amann
Adoucissante gouign-amann gouignoù-amann
Spirante cʼhouign-amann cʼhouignoù-amann

kouign-amann \kwĩ.ɲã.ˈmãnː\ féminin

  1. (Cuisine) (Pâtisserie) Kouign-amann.
    • An tad, en eun taol, a dennas eur pez tamm kouign amann er-maez leun a cʼhouez vat.  (Ar barz hag ar cʼhouer, in Arvor, n° 69, 3 mai 1942, page 4)
      Le père, d’un coup, sortit un grand morceau de kouign-amann chargé de bonne odeur.

Prononciation

  • Nantes (France) : écouter « kouign-amann [Prononciation ?] » (bon niveau)

Voir aussi

Références

  1. Roparz Hemon, Geriadur istorel ar brezhoneg [Dictionnaire historique du breton], Éd. Preder, 1998 (seconde édition)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.