kuzulikat

Breton

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe

Mutation Infinitif
Non muté kuzulikat
Adoucissante guzulikat
Spirante cʼhuzulikat

kuzulikat \ky.zy.ˈli.kːat\ intransitif-transitif direct (voir la conjugaison), base verbale kuzulik-

  1. Chuchoter.
    • Kuzulikat a rae daou eus an enklaskerien, [...].  (Youenn Drezen, Itron Varia Garmez, Éditions Al Liamm, 1977, page 249)
      Deux des enquêteurs chuchotaient, [...].

Dérivés

  • kuzuliker
  • kuzulikerez
  • kuzulikerezh

Références

  • « kuzulikat » dans François Vallée, Grand dictionnaire français-breton, Édition de l'Impression commerciale de Bretagne, Rennes, 1931-1933, 817 pages, page 122b
  • Roparz Hemon, Nouveau dictionnaire breton français, Al Liamm, 6e édition revue et augmentée, 1978, page 497b kuzhulikat »)
  • Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 252a
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.