kuzulikat
Breton
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe
Mutation | Infinitif |
---|---|
Non muté | kuzulikat |
Adoucissante | guzulikat |
Spirante | cʼhuzulikat |
kuzulikat \ky.zy.ˈli.kːat\ intransitif-transitif direct (voir la conjugaison), base verbale kuzulik-
- Chuchoter.
Kuzulikat a rae daou eus an enklaskerien, [...].
— (Youenn Drezen, Itron Varia Garmez, Éditions Al Liamm, 1977, page 249)- Deux des enquêteurs chuchotaient, [...].
Dérivés
- kuzuliker
- kuzulikerez
- kuzulikerezh
Références
- « kuzulikat » dans François Vallée, Grand dictionnaire français-breton, Édition de l'Impression commerciale de Bretagne, Rennes, 1931-1933, 817 pages, page 122b
- Roparz Hemon, Nouveau dictionnaire breton français, Al Liamm, 6e édition revue et augmentée, 1978, page 497b (« kuzhulikat »)
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 252a
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.