locos

Français

Forme de nom commun 1

SingulierPluriel
loco locos
\lo.ko\

locos \lo.ko\ féminin

  1. Pluriel de loco.

Forme de nom commun 2

SingulierPluriel
loco locos
\lo.ko\

locos \lo.ko\ féminin

  1. Pluriel de loco.

Forme de nom commun 3

SingulierPluriel
loco locos
\lo.ko\

locos \lo.ko\ masculin

  1. Pluriel de loco.

Homophones

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Anglais

Forme de nom commun

SingulierPluriel
loco
\loʊ.koʊ\
locos
\loʊ.koʊz\

locos \loʊ.koʊz\

  1. Pluriel de loco.

Espagnol

Forme d’adjectif

Genre Singulier Pluriel
Masculin loco
\ˈlo.ko\
locos
\ˈlo.kos\
Féminin loca
\ˈlo.ka\
locas
\ˈlo.kas\

locos \ˈlo.kos\

  1. Masculin pluriel de loco.

Forme de nom commun

Genre Singulier Pluriel
Masculin loco
\ˈlo.ko\
locos
\ˈlo.kos\
Féminin loca
\ˈlo.ka\
locas
\ˈlo.kas\

locos \ˈlo.kos\ masculin

  1. Pluriel de loco.

Gaulois

Étymologie

Mot attesté dans Pennelocos, etc.[1][2].
De l’indo-européen commun neutre *laku-/*loku-[1][2].

Forme de nom commun

locu

  1. Génitif singulier de’' *locu (thème en -u).

Références

  • [1] : Xavier Delamarre, Dictionnaire de la langue gauloise : une approche linguistique du vieux-celtique continental, préf. de Pierre-Yves Lambert, Errance, Paris, 2003, 2e édition, ISBN 2-87772-237-6 (ISSN 0982-2720), page 215
  • [2] : Jean-Paul Savignac, Dictionnaire français-gaulois, La Différence, 2004, ISBN 978-2729115296, page 205

Latin

Forme de nom commun

locos \Prononciation ?\ masculin

  1. Accusatif pluriel de locus.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.