loca
: LOCA
Espagnol
Étymologie
- Féminin de loco (« fou »).
Nom commun
Genre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | loco \ˈlo.ko\ |
locos \ˈlo.kos\ |
Féminin | loca \ˈlo.ka\ |
locas \ˈlo.kas\ |
loca \ˈlo.ka\ féminin (pour un homme atteint de folie, on dit : loco)
Forme d’adjectif
Genre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | loco \ˈlo.ko\ |
locos \ˈlo.kos\ |
Féminin | loca \ˈlo.ka\ |
locas \ˈlo.kas\ |
loca \ˈlo.ka\ féminin
- Féminin singulier de loco.
Prononciation
- Carthagène des Indes (Colombie) : écouter « loca [Prononciation ?] »
Anagrammes
Portugais
Forme de verbe
Voir la conjugaison du verbe locar | ||
---|---|---|
Indicatif | Présent | |
você/ele/ela loca | ||
Impératif | Présent | (2e personne du singulier) loca |
Prononciation
- Lisbonne: \lˈɔ.kɐ\ (langue standard), \lˈɔ.kɐ\ (langage familier)
- São Paulo: \lˈɔ.kə\ (langue standard), \lˈɔ.kə\ (langage familier)
- Rio de Janeiro: \lˈɔ.kɐ\ (langue standard), \lˈɔ.kɐ\ (langage familier)
- Maputo: \lˈɔ.kɐ\ (langue standard), \lˈɔ.kɐ\ (langage familier)
- Luanda: \lˈɔpbo.kɐ\
- Dili: \lˈɔ.kə\
Références
- « loca », dans Portal da linguá portuguesa: Dicionário Fonético, Instituto de linguística teórica e computacional (ILTeC), de Simone Ashby ; Sílvia Barbosa ; Silvia Brandão ; José Pedro Ferreira ; Maarten Janssen ; Catarina Silva ; Mário Eduardo Viaro (2012), “A Rule Based Pronunciation Generator and Regional Accent Databank for Portuguese”, in Proceedings of Interspeech 2012, ISCA’s 13th Annual Conference, Portland, OR, USA, September 9-13, 2012, International Speech Communication Association, p. 1886-1887 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.