metropolita

Voir aussi : metropolità

Italien

Étymologie

Du latin metropolita.

Nom commun

Singulier Pluriel
metropolita
\Prononciation ?\
metropoliti
\Prononciation ?\

metropolita \Prononciation ?\ masculin

  1. (Religion) Métropolite.
    • La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Voir aussi

  • metropolita sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien) 

Latin

Étymologie

Du grec ancien μητροπολίτης, mêtropolitês habitant d'une métropole »).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif metropolită metropolitae
Vocatif metropolită metropolitae
Accusatif metropolităm metropolitās
Génitif metropolitae metropolitārŭm
Datif metropolitae metropolitīs
Ablatif metropolitā metropolitīs

metropolita \Prononciation ?\ masculin

  1. (Christianisme) (Usage post-classique) Métropolite.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Apparentés étymologiques

Références

Tchèque

Étymologie

Du latin metropolita.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif metropolita metropolitové
Génitif metropolity metropolitů
Datif metropolitovi metropolitům
Accusatif metropolitu metropolity
Vocatif metropolito metropolitové
Locatif metropolitovi metropolitech
Instrumental metropolitou metropolity

metropolita \Prononciation ?\ masculin animé

  1. (Religion) Métropolite.
    • Titul metropolity přísluší v římskokatolické církvi obvykle arcibiskupovi, jenž je představeným církevní provincie.
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Apparentés étymologiques

Voir aussi

  • metropolita sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque) 
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.