orfanèu

Voir aussi : orfaneu

Occitan

Cette entrée est considérée comme une ébauche à compléter en occitan. Si vous possédez quelques connaissances sur le sujet, vous pouvez les partager en modifiant dès à présent cette page (en cliquant sur le lien « modifier le wikicode »).

Étymologie

Du latin orphanus avec le suffixe -èu.

Adjectif

Nombre Singulier Pluriel
Masculin orfanèu
\uɾfaˈnɛw\
orfanèus
\uɾfaˈnɛws\
Féminin orfanèla
\uɾfaˈnɛlo̞\
orfanèlas
\uɾfaˈnɛlo̞s\

orfanèu \uɾfaˈnɛw\ (graphie normalisée)

  1. (Gascon) (Provençal) Orphelin.

Nom commun

Singulier Pluriel
orfanèu
\uɾfaˈnɛw\
orfanèus
\uɾfaˈnɛws\

orfanèu \uɾfaˈnɛw\ masculin (graphie normalisée) (pour une femme, on dit : orfanèla)

  1. (Gascon) (Provençal) (Famille) Orphelin.

Variantes dialectales

Prononciation

  • Béarn (France) : écouter « orfanèu [uɾfaˈnɛw] » (bon niveau)

Références

  • Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
  • Patric Guilhemjoan, Elisa Harrer Diccionnari Occitan / Francés (Gasconha), 3 tòmes (A-D ISBN 978-2-86866-159-3, E-N ISBN 978-2-86866-160-9, O-Z ISBN 978-2-86866-161-6), Per Noste, 2020
  • Jòrge Fettuciari, Guiu Martin, Jaume Pietri, Dictionnaire provençal français - Diccionari provençau francés, L'Escomessa, CREO Provença, Edisud, Aix-en-Provence, 2003, ISBN 2-7449-0464-3
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.