pasch

Voir aussi : Pasch

Allemand

Forme de verbe

pasch \paʃ\

  1. Deuxième personne du singulier de l’impératif présent de paschen.

Prononciation

  • Berlin : écouter « pasch [paʃ] »

Romanche

Étymologie

Du latin pax → voir pasche en ancien français.

Nom commun

pasch \Prononciation ?\ féminin

  1. Paix.

Notes

Forme et orthographe du dialecte surmiran .
Forme et orthographe du dialecte sursilvan .
Forme et orthographe du dialecte sutsilvan .
Forme et orthographe du dialecte vallader .

Variantes dialectales

Références

  • Oscar Peer, Dicziunari rumantsch ladin-tudais-ch, Lia Rumantscha, Coire, 1962
  • Gion Peder Thöni, Rumantsch - Surmeir. Grammatica per igl idiom surmiran, Lia Rumantscha, Coire, 1969
  • Ramun Vieli, Alexi Decurtins, Vocabulari romontsch sursilvan-tudestg, Ligia Romontscha, Coire, 1962
  • Curo Mani, Pledari sutsilvan. Rumàntsch tudestg, tudestg-rumàntsch, Lia Rumantscha, Coire (CH), 1977
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.