precatus

Latin

Étymologie

Déverbal de precor, dérivé de precatum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

precatus \Prononciation ?\ masculin

Cas Singulier Pluriel
Nominatif precatus precatūs
Vocatif precatus precatūs
Accusatif precatum precatūs
Génitif precatūs precatuum
Datif precatūi
ou precatū
precatibus
Ablatif precatū precatibus
  1. Prière, action de prier.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif precatus precată precatum precatī precatae precată
Vocatif precate precată precatum precatī precatae precată
Accusatif precatum precatăm precatum precatōs precatās precată
Génitif precatī precatae precatī precatōrŭm precatārŭm precatōrŭm
Datif precatō precatae precatō precatīs precatīs precatīs
Ablatif precatō precatā precatō precatīs precatīs precatīs

precatus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de precor.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.