precepto

Espagnol

Étymologie

Du latin praeceptum.

Nom commun

precepto \Prononciation ?\ masculin

  1. Précepte.

Espéranto

Étymologie

(Date à préciser) Du latin præceptum[1].

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif precepto
\pre.ˈt͡sep.to\
preceptoj
\pre.ˈt͡sep.toj\
Accusatif precepton
\pre.ˈt͡sep.ton\
preceptojn
\pre.ˈt͡sep.tojn\

precepto \pre.ˈt͡sep.to\

  1. Précepte.
    • Unu el la bonaj preceptoj de filozofio inda je tiu nomo estas neniam fali en vanaj lamentadoj antaŭ stato de la aferoj kiun oni ne povas eviti.  (Albert Camus, Cenzurita manifesto pri la libereco de gazetaro, 1939  lire en ligne)
      Un des bons préceptes d'une philosophie digne de ce nom est de ne jamais se répandre en lamentations inutiles en face d'un état de fait qui ne peut plus être évité.

Prononciation

Sources

  1. « precepto », dans André Cherpillod, Konciza Etimologia Vortaro, 2016

Bibliographie

Ido

Étymologie

Du latin praeceptum.

Nom commun

Singulier Pluriel
precepto
\Prononciation ?\
precepti
\Prononciation ?\

precepto \prɛ.ˈʦɛp.tɔ\ (pluriel : precepti \prɛ.ˈʦɛp.ti\)

  1. Précepte.
  2. Maxime.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.