sammas

Voir aussi : s ammas

Breton

Forme de verbe

sammas \ˈsã.mːas\ ou \ˈzã.mːas\

  1. Troisième personne du singulier du passé défini de l’indicatif du verbe sammañ/sammiñ.
    • Mari Toullek a zammaz he c’harr-neza var he skoaz, a gemeraz eun ordenn lin a-zindan he c’hazel, hag a deuaz d’ar gear.  (Lan Inisan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, page 231)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
    • Mari Toullek a sammas he cʼharr-nezañ war he skoaz, a gemeras un hordenn lin a-zindan he cʼhazel, hag a deuas d’ar gêr.  (Lan Inizan, Emgann Kergidu 2, Éditions Al Liamm, 1977, page 167)
      Marie Toullec chargea son rouet sur l’épaule, prit une botte de lin sous l’aisselle et vint à la maison.
    • Katell ha Chann a sammas o zoaz hag a gemeras, droug enno, hent ar gêr.  (Jakez Riou, Troiou-kamm Alanig al Louarn 2, Gwalarn, 1936, page 90)
      Catherine et Jeanne chargèrent leur pâte et prirent, en colère, le chemin de la maison.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.