seductor
Latin
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | seductor | seductorēs |
Vocatif | seductor | seductorēs |
Accusatif | seductorem | seductorēs |
Génitif | seductoris | seductorum |
Datif | seductorī | seductoribus |
Ablatif | seductorĕ | seductoribus |
seductor \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : seductrix)
- Séducteur.
quoniam multi seductores exierunt in mundum qui non confitentur Iesum Christum venientem in carne hic est seductor et Antichristus.
— (Vulgata)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Références
- « seductor », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Occitan
Étymologie
- Du latin seductor.
Adjectif
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | seductor \se.ðyt.ˈtu\ |
seductors \se.ðyt.ˈtus\ |
Féminin | seductritz \se.ðyt.ˈtɾit͡s\ |
seductrises \se.ðyt.ˈtɾizes\ |
seductor \se.ðyt.ˈtu\ masculin (graphie normalisée)
Nom commun
Singulier | Pluriel |
---|---|
seductor \se.ðyt.ˈtu\ |
seductors \se.ðyt.ˈtus\ |
seductor \se.ðyt.ˈtu\ masculin (pour une femme, on dit : seductritz) (graphie normalisée)
Synonymes
- enjaulaire
- enfachinaire
Variantes dialectales
- gojatrin (Gascon)
Apparentés étymologiques
- seduire
- sedusent
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.