soutil
Ancien français
Étymologie
- Du latin subtilis.
Adjectif
Nombre | Cas | Masculin | Féminin | Neutre |
---|---|---|---|---|
Singulier | Sujet | soutis | soutile | soutil |
Régime | soutil | |||
Pluriel | Sujet | soutil | soutiles | |
Régime | soutis |
soutil \Prononciation ?\ masculin
Dérivés dans d’autres langues
- Français : subtil
Références
- Frédéric Godefroy, Dictionnaire de l’ancienne langue française et de tous ses dialectes du IXe au XVe siècle, édition de F. Vieweg, Paris, 1881–1902 → consulter cet ouvrage
Breton
Adjectif
Nature | Forme |
---|---|
Positif | soutil |
Comparatif | soutilocʼh |
Superlatif | soutilañ |
Exclamatif | soutilat |
soutil \ˈsu.tːil\
- Subtil.
— [...]... Daoust ma ’z eus da ziwall er gouent zoken, rak an Diaoul a zo soutil, lies-stumm, diniver e widreoù !...
— (Youenn Drezen, Sizhun ar breur Arturo, Éditions Al Liamm, 1971, page 18)- — [...]... Bien qu’il faille même faire attention dans le couvent, car les ruses du Malin sont subtiles, multiformes et innombrables !...
Dérivés
- soutilaat
- soutilaet
- soutilded
- soutilder
- soutildez
- soutilite
Références
- Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 682a
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.