soutil

Ancien français

Étymologie

Du latin subtilis.

Adjectif

Nombre Cas Masculin Féminin Neutre
Singulier Sujet soutis soutile soutil
Régime soutil
Pluriel Sujet soutil soutiles
Régime soutis

soutil \Prononciation ?\ masculin

  1. Subtil.
  2. Fin, délicat, etc.
    • Li espreviers qui iert soutis  (L’âtre périlleux, anonyme, manuscrit 1433 français de la BnF. Fol. 22r.)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Variantes

Dérivés dans d’autres langues

Références

Breton

Étymologie

Du moyen breton soutil[1][2].

Adjectif

Nature Forme
Positif soutil
Comparatif soutilocʼh
Superlatif soutilañ
Exclamatif soutilat

soutil \ˈsu.tːil\

  1. Subtil.
    • — [...]... Daoust ma ’z eus da ziwall er gouent zoken, rak an Diaoul a zo soutil, lies-stumm, diniver e widreoù !...  (Youenn Drezen, Sizhun ar breur Arturo, Éditions Al Liamm, 1971, page 18)
      — [...]... Bien qu’il faille même faire attention dans le couvent, car les ruses du Malin sont subtiles, multiformes et innombrables !...

Dérivés

  • soutilaat
  • soutilaet
  • soutilded
  • soutilder
  • soutildez
  • soutilite

Références

  1. Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
  2. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 682a
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.