stagen

Breton

Forme de verbe

stagen \ˈstɑː.ɡɛn\

  1. Première personne du singulier de l’imparfait de l’indicatif du verbe stagañ/stagiñ.
    • Pa ne vezen ken o seniñ va banjo, e krogen da ganañ ha kentizh ha ma paouezen gant ar c’han, e stagen da c’hwitellat a-greiz kalon.  (Jarl Priel, An teirgwern Pembroke, Éditions Al Liamm, 1959, page 62)
      Quand je n’étais pas en train de jouer de mon banjo, je me mettais à chanter et dès que j’arrêtais le chant, je commençais à siffler de bon cœur.

Notes

Ne pas confondre avec stagenn.

Anagrammes

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.