subsumo

Latin

Étymologie

(Latin médiéval) Dérivé de sumo, avec le préfixe sub-.

Verbe

subsūmō, infinitif : subsūmere, parfait : subsumpsī, supin : subsumptum \Prononciation ?\ transitif (voir la conjugaison)

  1. Subsumer.
    • Tamen notandum est ultra quod si conclusio sit particularis, non contingit ultra procedere sumendo sub eius subiecto. Similiter si in maiori propositione medium non sit distributum, non ualet in minori sub illo medio subsumere.  (Jean Buridan, Quaestiones in Analytica priora)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.

Dérivés dans d’autres langues

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.