susceptus
Latin
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | susceptus | susceptūs |
Vocatif | susceptus | susceptūs |
Accusatif | susceptum | susceptūs |
Génitif | susceptūs | susceptuum |
Datif | susceptūi ou susceptū |
susceptibus |
Ablatif | susceptū | susceptibus |
susceptus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | susceptus | susceptă | susceptum | susceptī | susceptae | susceptă |
Vocatif | suscepte | susceptă | susceptum | susceptī | susceptae | susceptă |
Accusatif | susceptum | susceptăm | susceptum | susceptōs | susceptās | susceptă |
Génitif | susceptī | susceptae | susceptī | susceptōrŭm | susceptārŭm | susceptōrŭm |
Datif | susceptō | susceptae | susceptō | susceptīs | susceptīs | susceptīs |
Ablatif | susceptō | susceptā | susceptō | susceptīs | susceptīs | susceptīs |
susceptus \Prononciation ?\
- Participe passé de suscipio.
Références
- « susceptus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.