termin

Voir aussi : Termin, termín

Français

Étymologie

Du latin thermae eau chaude ») et -in.

Nom commun

SingulierPluriel
termin termins
\tɛʁ.mɛ̃\

termin \tɛʁ.mɛ̃\ masculin

  1. Fourneau, chauffoir.
    • Haut termin, faux termin, chauffoirs utilisés dans la fabrication du sel → voir haut fourneau.

Traductions

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Références

Ancien français

Étymologie

Du latin terminus.

Nom commun

termin \Prononciation ?\ masculin

  1. Époque, date, terme.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
  2. Vie.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

Polonais

Étymologie

Du latin terminus.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif termin terminy
Vocatif terminu terminy
Accusatif termin terminy
Génitif terminu terminów
Locatif terminie terminach
Datif terminowi terminom
Instrumental terminem terminami

termin \termʹĩn\ masculin

  1. (Temps) Terme.
    • Jutro mija termin oddania pracy.
      Demain, c'est la date butoir pour la remise au travail.
  2. (Linguistique) Terme.
    • Słownik zawiera dużo terminów związanych z biologią.
      Le dictionnaire contient de nombreux termes liés à la biologie.

Prononciation

  • (Région à préciser) : écouter « termin [termʹĩn] »

Voir aussi

  • termin sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais) 

Roumain

Forme de verbe

termin \Prononciation ?\

  1. Première personne du singulier du présent de l'indicatif de a termina.
  2. Première personne du singulier du présent du subjonctif de a termina.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.