terminatus

Latin

Étymologie

Déverbal de termino, dérivé de terminatum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif terminatus terminatūs
Vocatif terminatus terminatūs
Accusatif terminatum terminatūs
Génitif terminatūs terminatuum
Datif terminatūi
ou terminatū
terminatibus
Ablatif terminatū terminatibus

terminatus \Prononciation ?\ masculin

  1. Borne, fin, limite.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif terminatus terminată terminatum terminatī terminatae terminată
Vocatif terminate terminată terminatum terminatī terminatae terminată
Accusatif terminatum terminatăm terminatum terminatōs terminatās terminată
Génitif terminatī terminatae terminatī terminatōrŭm terminatārŭm terminatōrŭm
Datif terminatō terminatae terminatō terminatīs terminatīs terminatīs
Ablatif terminatō terminatā terminatō terminatīs terminatīs terminatīs

terminatus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de termino.

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.