ti-gar

Breton

Étymologie

Composé de ti maison ») et de gar gare »).

Nom commun

Mutation Singulier Pluriel 1 Pluriel 2
Non muté ti-gar tier-gar tiez-gar
Adoucissante di-gar dier-gar diez-gar
Spirante zi-gar zier-gar ziez-gar

ti-gar \tiˈɡaːr\ masculin

  1. (Chemin de fer) Gare.
    • Bez’ ez omp un tamm ’vel beajourien chomet war ar c’hae en ti-gar : gwelet hon eus hor mignoned o vont kuit, hag emaomp aze hon-unan hep gellout lavaret petra int deuet da vezañ.  (Job an Irien, Kala-Goañv, in Ya!, no 437, 25 octobre 2013, page 9)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Synonymes

Références

  • Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 628a
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.