tiima
Finnois
Étymologie
- (ébauche)
Nom commun
Déclinaison
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | tiima | tiimat |
Génitif | tiiman | tiimojen tiimain (rare) |
Partitif | tiimaa | tiimoja |
Accusatif | tiima [1] tiiman [2] |
tiimat |
Inessif | tiimassa | tiimoissa |
Élatif | tiimasta | tiimoista |
Illatif | tiimaan | tiimoihin |
Adessif | tiimalla | tiimoilla |
Ablatif | tiimalta | tiimoilta |
Allatif | tiimalle | tiimoille |
Essif | tiimana | tiimoina |
Translatif | tiimaksi | tiimoiksi |
Abessif | tiimatta | tiimoitta |
Instructif | — | tiimoin |
Comitatif | — | tiimoine- [3] |
Notes [1] [2] [3]
|
Avec suffixes possessifs |
Singulier | Pluriel |
---|---|---|
1re personne | tiimani | tiimamme |
2e personne | tiimasi | tiimanne |
3e personne | tiimansa |
tiima \ˈtiː.mɑ.\
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.