timi

Voir aussi : timí, tími

Bambara

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

timi \Prononciation ?\

  1. Quelque chose de sucré.

Espéranto

Étymologie

(Date à préciser) Composé de la racine tim (« craindre ») et de la finale -i (verbe)[1].

Verbe

Voir la conjugaison du verbe timi
Infinitif timi

timi \ˈti.mi\ transitif

  1. Craindre, avoir peur de, redouter.
    • Mi eĉ timis min moveti, por ne trovi jesigon de ĝi, kaj, ferminte la okulojn, mi komencis rememoradi, kio estas kun mi antaŭ mia lasta dormo.  (Nikolaï Afrikanovitch Borovko, El la tombo, dans La Esperantisto, 1892, pp.103-108  lire en ligne)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Apparentés étymologiques

→ voir la catégorie Mots en espéranto comportant la racine tim . Racine:espéranto/tim/dérivés

Prononciation

Sources

Bibliographie

Inuktitut

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

Latin Syllabaire
timiᑎᒥ

timi \ti.mi\

  1. (Anatomie) Corps (humain ou d’animal).
    • ᑎᒥᒥᒃ ᓴᙲᑦᑐᓕᖅᑎᑦᓯᓗᓂ ᐳᕙᑎᑦ ᐃᒻᒥᓕᕐᓗᑎᒃ ᓄᕙᖕᒥᒃ;
      Timimik sanngiittuliqtitsiluni puvatit immilirlutik nuvangmik;
      Elle (la grippe) affaiblit le corps et peut même être à l’origine d’une pneumonie;  (Revue Inuktitut, no 77 page 3).

Vocabulaire apparenté par le sens

  • inuviniq (cadavre, corps d’un mort)
  • timi figure dans le recueil de vocabulaire en inuktitut ayant pour thème : corps humain.

Italien

Forme de nom commun

Singulier Pluriel
timo
\ˈti.mo\
timi
\ˈti.mi\

timi \ˈti.mi\ masculin

  1. Pluriel de timo.

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.