tindaire
Occitan
Cette entrée est considérée comme une ébauche à compléter en occitan. Si vous possédez quelques connaissances sur le sujet, vous pouvez les partager en modifiant dès à présent cette page (en cliquant sur le lien « modifier le wikicode »). |
Adjectif
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | tindaire \tinˈdajɾe\ |
tindaires \tinˈdajɾes\ |
Féminin | tindaira \tinˈdajɾo̞\ |
tindairas \tinˈdajɾo̞s\ |
tindaire [tinˈdajɾe] (graphie normalisée)
- Qui tinte, qui résonne, sonore.
ròc/roquet tindaire
- espèce de calcaire dur et sonore
Synonymes
- dindaire
- tindarèl
Nom commun
Singulier | Pluriel |
---|---|
tindaire \tinˈdajɾe\ |
tindaires \tinˈdajɾes\ |
tindaire [tinˈdajɾe] (graphie normalisée) masculin
- Hochet d’enfant.
Prononciation
- France (Béarn) : écouter « tindaire [Prononciation ?] »
Références
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Frédéric Mistral, Lou Tresor dóu Félibrige ou Dictionnaire provençal-français embrassant les divers dialectes de la langue d’oc moderne, 1879
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- Aimé Vayssier, Dictionnaire patois-français du département de l’Aveyron, [1879] 2002, ISBN 2-7348-0750-5, Éditions Jean Laffite → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.