troná
Espagnol
Forme de verbe
Voir la conjugaison du verbe tronar | ||
---|---|---|
Impératif | Présent | |
(vos) troná | ||
troná \tɾoˈna\
- Deuxième personne du singulier (vos) de l’impératif de tronar.
Prononciation
- Madrid : \tɾoˈna\
- Mexico, Bogota : \t͡s(o)ˈna\
- Santiago du Chili, Caracas : \tɾoˈna\
Kotava
Étymologie
- Racine inventée arbitrairement[1].
Verbe
Personne | Présent | Passé | Futur |
---|---|---|---|
1re du sing. | troná | tronayá | tronatá |
2e du sing. | tronal | tronayal | tronatal |
3e du sing. | tronar | tronayar | tronatar |
1re du plur. | tronat | tronayat | tronatat |
2e du plur. | tronac | tronayac | tronatac |
3e du plur. | tronad | tronayad | tronatad |
4e du plur. | tronav | tronayav | tronatav |
voir Conjugaison en kotava |
Prononciation
- France : écouter « troná [troˈna] »
Références
- « troná », dans Kotapedia
- Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.