urzh
Breton
Étymologie
Nom commun
urzh masculin \ˈyrs\ (pluriel : urzhioù \ˈyrzju\)
- Ordre.
A-boan m’en doa peurechuet e gomzou ma roas ar roue urz d’e archerien da chadenna an daou istrogell ha d’o c’has d’ar prizon.
— (Jakez Riou, Troiou-kamm Alanig al Louarn 1, Gwalarn, 1936, page 74)- Le roi avait à peine prononcé ses dernières paroles qu’il ordonna à ses gens d’armes d’enchaîner les deux hurluberlus et de les conduire en prison.
- (Par extension) Droit, autorisation.
Dérivés
- dizurzh
- dizurzhiañ
- kenurzh
- kenurzhiañ
- kenurzhier
- urzhad
- urzhaz
- urzhasaat
- urzhiadur
- urzhiañ
- urzhiata
- urzhiataer
- urzhiataerezh
- urzhier
Références
- Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.