vaganta

Espéranto

Étymologie

(Date à préciser) Composé de la racine vag (« vaguer »), du suffixe -ant- (« participe actif présent ») et de la finale -a (adjectif).

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Nominatif vaganta
\va.ˈɡan.ta\
vagantaj
\va.ˈɡan.taj\
Accusatif vagantan
\va.ˈɡan.tan\
vagantajn
\va.ˈɡan.tajn\

vaganta \va.ˈɡan.ta\

  1. Errant, flânant.
    • La vaganta kavaliro povos uzi sian glavon kaj sian ŝildon; la amanto ne ĝemos sen rekompenco; la gajulo pace ludos sian rolon; la ridindulo elvokos ridon ĉe tiuj, kiuj havas tikleblan diafragmon; kaj la fraŭlino malkaŝe esprimos sian amon per lamaj versoj.  (Louis-Lazare Zamenhof, Hamleto, 1893)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Apparentés étymologiques

→ voir la catégorie Mots en espéranto comportant la racine vag . Racine:espéranto/vag/dérivés

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe vagi
Participe actif présent vaganta

vaganta \va.ˈɡan.ta\

  1. Participe présent actif de vagi.

Prononciation

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.