vanitas

Italien

Étymologie

(Date à préciser) Du latin vanitas.

Nom commun

Singulier et pluriel
vanitas

vanitas \ˈva.ni.tas\ féminin singulier et pluriel identiques

  1. (Peinture) Vanité, peinture de genre signifiant le temps, la mort, l’instabilité des choses, à l’aide de composition d’objets périssables, tels que bougie, crâne, sablier, végétaux.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Prononciation

Prononciation audio manquante. (Ajouter un fichier ou en enregistrer un avec Lingua Libre )

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Voir aussi

Bibliographie

Latin

Étymologie

Dérivé de vanus, avec le suffixe -itas.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif vanitas vanitatēs
Vocatif vanitas vanitatēs
Accusatif vanitatem vanitatēs
Génitif vanitatis vanitatum
Datif vanitatī vanitatibus
Ablatif vanitatĕ vanitatibus

vanitas \Prononciation ?\ féminin

  1. Vanité, viduité.
    • verba Ecclesiastes filii David regis Hierusalem
      vanitas vanitatum dixit Ecclesiastes vanitas vanitatum omnia vanitas.
       (Ecclesiastes)
      Paroles de l’Ecclésiaste, fils de David, roi dans Jérusalem.
      Vanité des vanités ! dit l’Ecclésiaste, vanité des vanités, tout est vanité.
  2. Vanité, frivolité.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
  3. Jactance, fanfaronnade.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.