verborgen

Allemand

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif

Nature Terme
Positif verborgen
Comparatif verborgener
Superlatif am verborgensten
Déclinaisons

verborgen \fɛɐ̯.ˈbɔʁɡn̩\

  1. Caché.

Verbe

Mode ou
temps
Personne Forme
Présent 1re du sing. ich verborge
2e du sing. du verborgst
3e du sing. er verborgt
Prétérit 1re du sing. ich verborgte
Subjonctif II 1re du sing. ich verborgte
Impératif 2e du sing. verborg, verborge!
2e du plur. verborgt!
Participe passé verborgt
Auxiliaire haben
voir conjugaison allemande

verborgen \fɛɐ̯.ˈbɔʁɡn̩\ (voir la conjugaison)

  1. Prêter.
    • Detlef besitzt einen Oldtimer, den er selbst restauriert hat und den er niemandem verborgt.
      Detlef possède une voiture de collection qu’il a restaurée lui-même et qu’il ne prête à personne.
  2. Donner à crédit.

Synonymes

Hyperonymes

Antonymes

Forme de verbe

verborgen \fɛɐ̯ˈbɔʁɡn̩\

  1. Participe passé de verbergen.

Prononciation

Néerlandais

Étymologie

Participe passé de verbergen.

Adjectif

verborgen \Prononciation ?\

  1. Caché.
    • Verborgen gebrek.
      Vice caché.
  2. (Droit) Occulte.

Dérivés

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,6 % des Flamands,
  • 99,4 % des Néerlandais.

Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.