viperina
Latin
Étymologie
- De viperinus.
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | viperină | viperinae |
Vocatif | viperină | viperinae |
Accusatif | viperinăm | viperinās |
Génitif | viperinae | viperinārŭm |
Datif | viperinae | viperinīs |
Ablatif | viperinā | viperinīs |
viperina \Prononciation ?\ féminin
Références
- « viperina », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Occitan
Étymologie
- Du latin viperina.
Nom commun
Singulier | Pluriel |
---|---|
viperina \βipeˈɾino̯\ |
viperinas \βipeˈɾino̯s\ |
viperina \βipeˈɾino̯\ (graphie normalisée) féminin
- (Botanique) Vipérine.
Forme d’adjectif
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | viperin \βipeˈɾi\ |
viperins \βipeˈɾis\ |
Féminin | viperina \βipeˈɾi.no̯\ |
viperinas \βipeˈɾi.no̯s\ |
viperinas \βipeˈɾino̯s\ (graphie normalisée)
- Féminin singulier de viperin.
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- Gui Benoèt, Las Plantas, lexic, IEO edicions, 2008, ISBN 978-2-85910-453-5
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.