adicion
: adición
Ancien français
Étymologie
- Du latin additio (« ajout, ce qui est en sus »).
Nom commun
adicion *\Prononciation ?\ féminin
Références
- Frédéric Godefroy, Dictionnaire de l’ancienne langue française et de tous ses dialectes du IXe au XVe siècle, édition de F. Vieweg, Paris, 1881–1902 → consulter cet ouvrage
Espéranto
Forme de nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | adicio \a.di.ˈt͡si.o\ |
adicioj \a.di.ˈt͡si.oj\ |
| Accusatif | adicion \a.di.ˈt͡si.on\ |
adiciojn \a.di.ˈt͡si.ojn\ |
adicion \a.di.ˈt͡si.on\
- Accusatif singulier de adicio.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| adicion \Prononciation ?\ |
adicions \Prononciation ?\ |
adicion [adiˈsjeᵑ] féminin
- (Provençal) Variante de addicion.
Prononciation
- centrale : [adiˈsjẽᵑ]
- niçois, rhodanien : [adiˈsjũᵑ]