compositrix
Latin
Étymologie
- Déverbal de compono (« placer ensemble, composer »), dérivé de compositum, avec le suffixe -trix.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | compŏsĭtrīx | compŏsĭtrīcēs |
| Vocatif | compŏsĭtrīx | compŏsĭtrīcēs |
| Accusatif | compŏsĭtrīcem | compŏsĭtrīcēs |
| Génitif | compŏsĭtrīcis | compŏsĭtrīcum |
| Datif | compŏsĭtrīcī | compŏsĭtrīcibus |
| Ablatif | compŏsĭtrīcĕ | compŏsĭtrīcibus |
compŏsĭtrīx \komˈpo.si.triːks\ féminin 3e déclinaison, imparisyllabique (pour un homme, on dit : compositor)
- Celle qui met en ordre, qui arrange, compose.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés dans d’autres langues
- Français : compositrice
- Italien : compositrice
Références
- Benjamin Hederich, Lexicon manuale latino-germanicum, volume 1, Gleditsch, Leipzig, 1739, page 1106
- Ladislav Varcl, Latinitatis medii aevi lexicon Bohemorum, Academia, Prague, 1992