fier

Frysk

Eigenskipswurd

  • fier û (teffens bywurdlike bepaling, bûging fiere) 17e i. 1879 1945 1980 2015
  • meartrime fierder
  • measttrime fierst
  • partityf fiers
  1. net deun by yn tiid as plak.

Komôf

  • Aldfrysk: fir

Bywurd

  • fier (ûnbeskaat bywurd fan graad) 17e i. 1879 1945 1980 2015
  1. yn hege mjitte.

Tiidwurd

  • fier 17e i. 1879 1945 1980 2015
  1. earste persoan iental notiid fan fiere.
  2. hjittende foarm fan fiere.


Frânsk

Eigenskipswurd

  1. grutsk.


Nederlânsk

Eigenskipswurd

  1. grutsk.

Komôf

Bûging

Alle bûgings fan fier
grûntrime meartrime measttrime
predikatyf/bywurdlik fierfierderhet fierst
het fierste
ûnbeskaat m./f. ink. fierefierderefierste
û. ink. fierfierderfierste
meartal fierefierderefierste
beskaat fierefierderefierste
partityf fiersfierders
  • Net bûgd: fier.
  • Bûgd: fiere.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.