kien

Uitspraak

• Geluid:  kien    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• kien

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Engels, in de betekenis van ‘pienter’ voor het eerst aangetroffen in 1969 ^{[1] [2] [3] [4]}

Bijvoeglijk naamwoord

kien

1. slim, pienter

   • Hij is een kiene jongen die wel kan gaan studeren. 

Werkwoord

kien

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kienen
   

   • Ik kien. 

2. gebiedende wijs van kienen
   

   • Kien! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kienen
   

   • Kien je? 

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Gangbaarheid

• Het woord kien staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "kien" herkend door:

Verwijzingen