lallen
Nederlands
| naamwoord van handeling | |
|---|---|
| zelfstandig | bijvoeglijk |
| lallen | lallend |
| gelal | gelald |
Uitspraak
- Geluid: lallen (hulp, bestand)
- IPA: /ˈlɑ.lə(n)/
Woordafbreking
- lal·len
Woordherkomst en -opbouw
- In de betekenis van ‘onduidelijk praten’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1580 [1]
| stamtijd | ||
|---|---|---|
| onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
| lallen |
lalde |
gelald |
| zwak -d | volledig | |
Werkwoord
lallen
- inergatief onverstaanbare en onsamenhangende praat uitslaan, vaak onder invloed van alcohol
- Hij was stomdronken en lalde de hele kroeg bijeen.
Gangbaarheid
- Het woord lallen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "lallen" herkend door:
| 95 % | van de Nederlanders; |
| 73 % | van de Vlamingen.[2] |
Verwijzingen
- ↑ "lallen" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.