scabreus

Uitspraak

• Geluid:  scabreus    (hulp, bestand)
• IPA: / skaˈbrøs / (2 lettergrepen)

Woordafbreking

• sca·breus

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘gewaagd’ voor het eerst aangetroffen in 1650 ^[1]
• afgeleid van het Franse scabreux (met het achtervoegsel -eus) ^{[2] [3]}

Bijvoeglijk naamwoord

scabreus ^[4]

1. niet zoals het hoort, m.n. volgens de algemeen aanvaarde (seksuele) normen en zeden

   • Een stukje uit de rubriek waarmee Verbiest en Geertje De Ceuleneer dagelijks het programma afsloten: ze lazen een dialoog voor uit een boek dat tot de wereldliteratuur mocht worden gerekend. Het fragment dat we hoorden, was enigszins scabreus, waardoor beide presentatoren de slappe lach kregen. ^[5] 
   • Onder invloed van reformatie en een nieuwe stedelijke burgerij begonnen schilders zich toe te leggen op zaken die voorheen slechts als decor of ter stoffering van geestelijke stukken dienden: keukens, herbergtaferelen, bordeel-scènes, boerenkermissen; woekeraars, landsknechten, keukenmeiden, kei-snijders, kwakzalvers, huisvrouwen. De achtergrond werd voorgrond - soort van. En wat zich op die voorgrond aandiende, had vaak een gewelddadig en/of scabreus karakter. Pijn en pies - daar had men aardigheid in. ^[6] 

Gangbaarheid

• Het woord scabreus staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "scabreus" herkend door:

Verwijzingen