stuiteren
Nederlands
Uitspraak
- Geluid: stuiteren (hulp, bestand)
Woordafbreking
- stui·te·ren
Woordherkomst en -opbouw
- In de betekenis van ‘knikkeren’ voor het eerst aangetroffen in 1706 [1]
- frequentatief gevormd uit stuiten met het achtervoegsel -er
| stamtijd | ||
|---|---|---|
| onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
| stuiteren |
stuiterde |
gestuiterd |
| zwak -d | volledig | |
Werkwoord
stuiteren
- ergatief herhaaldelijk vanaf de bodem kaatsend opspringen
- Een van de knikkers was van de tafel gestuiterd.
Gangbaarheid
- Het woord stuiteren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "stuiteren" herkend door:
| 100 % | van de Nederlanders; |
| 98 % | van de Vlamingen.[2] |
Verwijzingen
- ↑ "stuiteren" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.